Herkesin evinde olmazsa olmaz dantel örtüler..
Vitrinlerin üzerine örtüldüğü yetmez gibi televizyonun, koltukların, bazen buz dolaplarının
üzerinde de yer alırdı.
Hatta gelen misafire su bile ikram edilse tepsinin içine konulurdu bir tane.
Havlu kenarları örülürdü.
Ne hayaller, emeklerle örüldüler..
ve malesef
Dantel hayatımızı terk edeli çok oldu.
Emekler birer birer tıkıldı sandıkların köşesine sarardı soldu,
Geçtiğimiz hafta sonu sordu annem:
"Bunca danteli atmaya kıyamıyorum, kullanamıyorum da ,sen ne dersin ?atalım mı?
"Atma" dedim, kalmalı..
Onlar ananemin, senin emeklerin, senin göz nurun benim için her zaman anlamlı..
Ve bu güzel tablo çıktı ortaya ,hatıralar, emekler her an karşımızda..