Dündü doğduğum gün..

Çok uzun bir aradan sonra bu güne bir hatıra kalsın istedim.

Dündü doğduğum gün, hayata gözlerimi açtığım, var olduğum gün. 

Ağlayarak geldiğim ve ağlayarak uğurlanacağım hayatın kapısından, girdiğim gün…

Yeni bir yaşa, yeni başlangıçlara adım attığım gün..

Bir önceki yaşımın ortalarında başladı aslında herşey,

 tek başıma geldiğim bu dünyada,  onunla eş olmayı nasip etti Allah,  sabırla beklememin mükafatı,  dualarımın cevabı

 olarak çıktı karşıma

 ve şükürlerimin sebebi oluverdi bir anda..

Bu doğum günüm daha özel ve anlamlı, sanki eksik parçam tamamlanmış ve hayatım daha bir anlam kazanmış gibi..

Sevdiğim insanla birlikte geçiyor artık günlerim, aylarım, onunla birlikte geçicek yıllarım...

Yeni yaştan isteklerim var tabiki, ve inanıyorum gerçekleşecek hepsi tek tek sağlıkla, umutla, heyecanla..

Sevgiyle mutlu kalın :)

Bol kayısılı temmuz hatırası..

Bu yaz beni arayan bu ağacın altında bulabilir 😊

Uzun zamandır aklımda olan ama o kadar motifi nasıl örerim diye düşündüğüm ve biraz desteğe ihtiyaç duyduğum bir projeydi..

Ilk söylediğim de saçmalama, walla deli derler başka işin mi yok dedi 🙈 ama kararlıydım, ben yavaş yavaş örerken,  bakıyım neymis nasıl örüyorsun, yardım ediyim madem çok istiyorsun dedi 🙈

ve birkac gün içinde nerdeyse motiflerin tamamını ördü, o kadar mutlu etti ki beni.. 😍 hemen kayısı ağacını giydirdik 😊, 

motif arttı çam ağacını da giydirdik. Çok eglenceliydi ağaç giydirmek😄

Bu sıcakta ağaçta aynı fikirde midir bilemiyorum tabi 😄 ama gövdesi örgü olunca ilk meyvesi de kocaman en organiğinden örgü bir kayısı oldu 😂 Bence ağacta memnun halinden..   😂 

Ve benim kahramanım sema ablam, cok cok tesekkur ederim 😍😍😍

Bol kayısılı temmuz ayı hatırası fotoğrafı için gülümseyin...😊

Bir balık, bir not..

 Süprizleri kim sevmez ki, hem notu hem de rengarenk narin balık beni büyüledi..

Evlilik teklifi gibi görünse de yok değil 😄

Bu arkadaşlıktan, kardeşliğe geciş teklifi ve buna eveett diyorum ..  Kovamda sana da yer var .. 😊

Mucizeler yarattık biz..

Hobistanyanın aslında bir blog olduğunu arkadaşlarımın çoğu  bilmez, burası benim iç dünyam, anı defterim, günlüğüm herşeyim o yüzden de benim için değerli olan kişiler bilsin ve okusun isterim ..

Ve benim için cok değerli biri okumuş ve böyle yorumlamış..

Arkadaşlığın ötesinde birşey, kardeş değil ama kardeş gibi..

2 saat sesim çıkmasa sesini duymak istedim iyi misin diye arayan biri..

Yazışmalarımızda ki durgunluğumu farkedip tavır yapmayan, nerdesin yanına geliyorum hemen diyen biri..

Her zor anında 2 yavrusunu annesine bırakıp, kendi derdini unutup yanıma yardımıma koşan biri..

Yüzümden sesimden ruh halimi çözen biri..

Nasıl anlatılır ki bilmiyorum ama hayatımda böyle bir insanın varlığı büyük şans ve mutluluk..

Çünkü sevmek ve sevildiğini hissetmek güzel bir duygu..

Beraber inandık güzel şeyler olacağına , dualar hep birdi ve mucizeler minik minik yeşermeye başladı ve insAllah beklediği ve hakettiği mutluluğu yaşayacak ..

Iste o beni benden iyi tanıyan kardeşimden ayrılık zamanı yaklaşıyor..

O kadar saf, temiz ve duru ki kalbi,   

İnanıyorum hep güzel iyi insanlar çıkacak karşısına ve yuvasında eşiyle, yavrularıyla mutlu ve huzurlu olacak..

Cuma mesajı niyetine..

 

Günlerden cuma, sınıfdasın ve bir öğrenci bir kutu dolusu ayeti sunar, 

seçin öğretmenim der, 

çıkan ayet ve söz,

Zorlayınca olmaz.

Nasipse olur.

Ama zorlamadan nasip olmaz.

Çünkü kader gayrete  aşıktır yazar..

ve o ayet:

"Biz her insanın kaderini kendi çabasına bağlı kıldık." İsra -13

 Yaradan'dan bir mesaj aldığını hisseder, ürperirsin..

Tüm dualarım sana emanet Allah'ım..

Anneannem..

BİRİCİĞİMİZ ANNEANNEME

Bir gün böyle bir yazı yazacağım hiç aklıma gelmemişti.

Sanki sevdiklerimiz hiç ölmeyecekmiş gibi yaşıyoruz ama öyle olmuyor..

Benim çocukluğumun da en mutlu anları anneannemin evinde geçenlerdi,

 2 katlı yeşil ev ve kayısı ağaçlarıyla dolu kocaman bir bahce, ellerimizi elbiselerimizi boyayan karadut, erik agaçları, beyaza boyanmış teneke kutulara dikilen rengarenk çiceklerle süslenmiş havuz, havuz başındaki pembe zakkum,kocaman yapraklı beyaz zambak,girişteki sedir, susam yapraklarıyla beslediğimiz tavuklar, tandırda yapılan ekmekler, sac börekleri, girişteki lambanın yanında yıllarca yaşayan kertenkele bay zırtlan ve ailesi, içinde ne var acaba diye merak ettiğimiz kiler, rengarenk porselen ve çinko tabakları üst üste kaydırarak dizligimiz raflar, tel dolap,  kış gecelerinde çıtırdayan sobanın tavana vuran aleviyle yaptığımız benzetmeler, gülüşmelerimiz, bembeyaz naftalin kokulu yorganlar, kuzineye atılan patates, kücük  odadaki  pencerenin önündeki şekerlik, çatı da ki eski plaklar, gazeteler, kitaplar,  çocukluğum, huzur, kuzenlerim..

Biz seni hep güzel hatırlıyoruz, annemizin annesi bizimde annemiz anneannemiz oldun..

Sen öyle güzel annelik yapmıştın ki yıllar geçtikce evlatların da sana özenle baktılar, her bayram bayramlığını annem diktirirdi öyle koyu renk falan giymezdin, rengarenk çicekli elbiselerin vardı..

Her gören imrenirdi elbiselerine, kızım aldı bunu bana der sevinirdin..

Hep güler, hep şükreder hiç isyan etmezdin,

Son nefesini vermeden birkac gün once bile nasılsın dediğimizde iyiyim yavrum derdin bizleri üzmemek için.. Allah ve annem hadi diyerek veda ettin..

O kadar bilgili ve calışkandın ki cok sey öğrettin anneme ,bana ve hepimize..

Bana bi hayat dersi verdin son aninda bile,

91 yıllık ömrünün özeti Allah ve anne oldu, aynı bir bebeğin ilk kelimeleri gibi, aynı bir bebeğin saflığı, huzuru, masumluğu  gibiydi ölümünde ..

Mekanın cennet olsun..

 22.03.2019 /21:10

25.01....

En sevdiğim çicektir papatya.. Hani bazen zihnimiz yorulur, gönlümüz sessizleşir,

 gösterişli şeylerden sıkılırız.

Hiçbir beklentisi olmayan, yeryüzüne umut saçan küçük ayrıntıları göremeyiz.

Sessizlik ve sakinlik huzur verir ya..

İste öyle bir zamanda ciçeklerin en sadesi, en güzeli, 

en mütevazisi papatyalar geldi kapıma..

Yeni bir yaş güc ve umut  ver yeniden bana..

Nice yıllarımız olsun sağlıkla..

Papatyalarla hoş geçin, dalı incitme gönül..

demis Yunus Emre..

Papatyalarla hoş geçinmek… 

Belki bunu yapabilsek gerek kalmayacak başka söze.

Asıl güzelliğin küçük olmak olduğunu unutmasak, 

aslında hiçbir dal incinmeyecek..

 Bu da kamu spotu olsun😊

My sweet home..

 Önce minik minik sehpaları, koltukları, aksesuarları sonra da evimizi yapıp yerleştirdik,

 minik minik cımbızlarla birleştirdik parçaları , sonunda 20×24 cm zemine

 banyo, mutfak, yatak odası,salon, kitaplık hatta kış bahcesini bile yerleştirdik..

Ikea evleri gibi oldu 😄 minicik ama her ayrıntısı düşünülmüş..

Isıklandırmasını da yapınca yeni bir başucu lambam oldu..😊

Insaat işleri..

Bugünler de bir proje için deneme çalışmalarında..

Biraz merak ve eldeki malzemeler - boyalarla küçük bir kulube yaptı ben seyirciyim  ve bu ev bana Karadenizi hatırlattı.

🌞Rize de Ayder yayla evlerinden birindeyiz.Uyandık hemen bahçeye çıktık. Yeni yağmur yağmış,🌧 mis gibi toprak, yosun , ot kokuyor heryer, üşüten bir serinlik var🌬, yesilin ve sarının her tonu agaclardan gökyüzünü göremiyoruz🌲🌲🌳🌳, sanki yağmur yağdıkça degişiyor ağacların rengi🌿🌿 , yerlerde sararan dökülen yapraklar ve hafif sisli 🌣, bolca oksijeni çekin içinize ve gelin hadi içeri sobada demlenmis çay ve kızarmış ekmeklerle kahvaltı hazır, yiyip öyle başlayalım güne.. 🍲🌯🍪🧀🍳🍵🍵🍵

Sonra ben okula herkes işine anlaştık mı 😊

Şermin Yaşar

Göçüp gidenler kolleksiyoncusu